Wie had dat ooit gedacht? Ik doe mee aan de marathon van Rotterdam. Ik heb me officieel ingeschreven. Gelukkig was ik op tijd, want binnen enkele weken was de inschrijving uitverkocht. There is no point of return. Het gaat echt gebeuren en mijn vorderingen zal ik hier delen, op mijn eigen blog!
Op 24 september ben ik begonnen met mijn eerste training in aanloop naar de marathon. De gedachte om een marathon te lopen, spookt al jaren door mijn hoofd. Het afgelopen jaar sprak ik deze gedachte steeds vaker hardop uit. En voordat het gênant zou worden, besloot ik om mijn woorden om te zetten in daden. Gewoon om alvast in de Rotterdamse sferen te komen, toch?
Mid-september liep ik de 10 kilometer van de Halve van Haarlem. Het ging helemaal niet lekker. Ik had zware benen en had net buikgriep achter de rug, maar ik zette toch door. Dat was niet bepaald motiverend om mijn plannen door te zetten, maar ik hoopte dat het binnenkort beter zou gaan. De trainingen verliepen de laatste tijd sowieso niet al te best. Ik liep meestal alleen, met een podcast in mijn oren, de natuur in. Af en toe deed ik mee aan een wedstrijd van ongeveer 10 kilometer, zoals de Paasloop of de Grachtenloop, maar daar bleef het dan ook bij.
Blessures
Nu was het tijd om door te zetten. De afgelopen maand ben ik dan ook daadwerkelijk begonnen met drie keer per week trainen, en een keer per week doe ik mee met een loopclub. Ondertussen houd ik een dagboek bij, zodat ik mijn vorderingen kan volgen. Mijn grootste zorg is het risico op blessures. Het afgelopen jaar bezocht ik nog regelmatig de fysiotherapeut vanwege heup- en enkelklachten, die inmiddels wel zijn opgelost. Toch blijf ik mijn oefeningen doen, elke avond zo'n 10 Ã 15 minuten, om problemen te voorkomen.
Het meest bang, of nou ja bang, onzeker! ben ik namelijk erover dat mensen het niet geloven dat ik mijn doel daadwerkelijk zal volbrengen. Waarom zouden mensen dat vertrouwen niet hebben? Het is niet zo dat ik vaak iets aankondig en het dan niet nakom. Toch bekruipt me dat gevoel soms. Ik heb zelfs al reacties gekregen waarin men zich afvroeg of het wel verstandig is wat ik van plan ben, vooral omdat ik last heb van migraine en het afgelopen jaar een intensief traject heb gevolgd om de klachten te verminderen. Uiteraard heeft iedereen het beste met me voor en begrijp ik alle zorgen.
Maar inmiddels onderga ik botoxbehandelingen (jaja strak voorhoofd, dat valt dus wel mee), en de migraineaanvallen zijn redelijk onder controle. Overigens was de hoofdpijnverpleegkundige erg enthousiast over mijn idee. Ze vroeg meteen wanneer de marathon plaatsvindt zodat ze het kon noteren, en we zullen de behandelingen daarop afstemmen.
Eindpunt
Maar een blessure zou echt roet in het eten gooien en dat zou zonde zijn. Ik moet proberen om de trainingen te doseren en zolang ik mijn oefeningen blijf doen, gaat het me vast wel lukken. De fysiotherapeut, zelf een marathonloopster, was ook enorm enthousiast. Daar mag ik langskomen voor wat tips en tricks voor hoe ik blessures kan voorkomen. Oftewel de support is er wel, maar de faalangst blijft.
Inmiddels heb ik zo'n acht weken training achter de rug, en ik moet zeggen dat het goed gaat. Ik heb nieuwe schoenen, lees talloze boeken over het lopen van een marathon en over voeding, en verzamel verschillende experts om me heen om dit idee met succes te realiseren.
KWF
Uiteindelijk loop ik deze marathon in de eerste plaats voor mezelf. Maar er is nog een reden. Een hele belangrijke zelfs: mijn neefje van 12 jaar lijdt namelijk aan leukemie, wat een vreselijke ziekte is. Mijn broer en schoonzus zijn dag en nacht bezig met de zorg voor hem, en dit heeft me voor het eerst van dichtbij laten zien hoeveel impact zo'n ziekte op een gezin heeft. Daarom loop ik deze marathon ook! Ik wil geld inzamelen voor het KWF, zodat er steeds minder mensen mee te maken krijgen of zodat er sneller genezing mogelijk is. Wil je doneren? Ga dan direct naar mijn actiepagina en steun dit goede doel!
Streeftijd
Oh ja, en mijn eindtijd? Het liefst zou ik de marathon binnen de vier uur willen lopen, maar ik ben me er wel van bewust dat het niet altijd gaat zoals gepland. Als ik de marathon uitloop, ben ik al ontzettend trots op mezelf.
Als je meer wilt weten over mijn nieuwste project, ervaringen wilt delen of gewoon wat wilt sparren, laat het me weten. Ik ben nog vrij nieuw in deze wereld, dus alle tips zijn welkom! Of volg mijn ervaringen via mijn blog!
