Over 4,5 maand sta ik aan de start van de Rotterdamse marathon. Intensief trainen vergt toewijding, maar het is de moeite waard! Het is een proces van vallen en opstaan, waar ik (meestal) uitkijk naar de volgende hardloopsessie. Dit is hoe het tot nu toe gaat.
Laten we beginnen met de tegenvallers. Waar loop ik nu tegenaan? Nou, om te beginnen was vorige week de eerste keer dat ik me niet fit voelde. Tot dan toe verliepen de trainingen altijd soepel omdat ik me prima voelde. Maar afgelopen week werd ik wakker met een opgezette klier en een schrale stem. Meteen sloeg de paniek toe, want ik lig goed op schema en ik vreesde dat ik een ernstige griep zou oplopen, waardoor al mijn vooruitgang teniet zou worden gedaan. Dat zou het ergste scenario zijn.
Gelukkig bleef de gevreesde griep uit, wat een opluchting was. Echter, afgelopen week, nog in de veronderstelling dat ik mogelijk de griep had, werd ik overvallen door een stevige migraineaanval tijdens het werk. Als migraine-ervaringsdeskundige had ik dit niet zien aankomen. Met als resultaat dat de geplande training voor mij niet door kon gaan.
We zitten nog op schema
Kleine kink in de kabel, maar goed, die overleven we dan ook wel weer. Na een paar dagen rust om te voorkomen dat ik over mijn grenzen zou gaan, besloot ik vrijdag weer te gaan rennen en sloeg ik daarmee twee trainingen over en moest ik meteen door naar de duurloop. Maar vanaf hier wordt het weer wat positiever.
Ik had bedacht dat ik zo'n 15 tot 18 kilometer zou rennen om mezelf een beetje te sparen. Maar ja, ik liep eigenlijk wel lekker, dus waarom zou ik dan zo'n lekkere loop onderbreken? Nee dus. Ik heb dan ook wederom de halve gedaan, net als de weken ervoor, waardoor ik alsnog op schema zit. Een flinke up noem ik dit wel.
Trainingsschema
Nog een positief puntje van de afgelopen weken: ik heb mijn trainingsschema opgesteld voor de periode tot aan de marathon. Alle wedstrijdlopen, een vakantie waar ik rekening mee moet houden, en een goede opbouw - al zeg ik het zelf - zitten erin verwerkt. Ik heb dit schema gemaakt met behulp van het boek van Annemerel de Jongh: "Live, Love, Run."
Nou als dit mijn voortgang niet bevorderd?
Langzamer is sneller?
Een handig inzicht na een bezoek aan mijn fysiotherapeut is dat ik mijn duurlopen op een zeer rustig tempo moet houden, tussen 6 en 6:30 per kilometer. Dit is cruciaal om te voorkomen dat mijn lichaam uitgeput raakt van de training. Als ik dit tempo aanhoud, verwacht ze dat ik fit genoeg ben om het trainingsschema vol te houden. Dus, waar ik eerder mijn halve marathon in 2 uur rende, moet ik nu aanzienlijk langzamer gaan en de duurloop halve marathon in 2 uur en 16 minuten voltooien. Het is een uitdaging voor mijn competitieve instelling, maar het is de beste manier om fris aan de start te verschijnen.
Na ongeveer drie maanden trainen besef ik dat het voorbereiden op een marathon niet alleen draait om fysieke inspanning, maar ook echt een leerproces is. Het vergt hard werken, discipline en vooral doorzettingsvermogen. Eén ding weet ik zeker: ik ga de marathon halen, daar ben ik van overtuigd. Mijn doel is echter specifiek: ik wil de marathon binnen vier uur voltooien. Dat vereist aanzienlijke inzet, maar gelukkig haal ik ook veel plezier uit het proces. Zolang ik op deze weg blijf doorgaan, heb ik er vertrouwen in dat het me gaat lukken.
Vooruitkijken
We blijven doorzetten, en in mijn volgende blog zal ik praktische tips delen over hoe ik mezelf vermaak tijdens zo'n lange duurloop. Als je meer wilt weten of advies hebt over hoe ik mijn trainingsschema verder kan verbeteren, hoor ik dat graag.
Tot slot
🎗️ Naast het rennen, loop ik ook voor het goede doel: geld inzamelen voor KWF. Check de donatielink op mijn actiepagina voor meer informatie over mijn motivatie. Dank je wel! 🙏
